روستای خرمکوه در استان گیلان

3) رستم‌آباد، بره‌سر، خلشکو، کلیشم، خرمکوه به فاصله ۷۰ کیلومتر

۴) سیاهکل،‌ دیلمان، پیرکوه، جلیسه، خرمکوه به فاصله ۱۰۰ کیلومتر

اداب و رسوم مردم روستای خرمکوه

شاید برایتان جالب باشد بدانید یکی از مراسم‌های آیینی این روستا خواستگاری است. در این مراسم یکی از بزرگان خانواده داماد به خانه دختر رفته و بعد ازبیان موضوع خواستگاری و فرصت چندروزه و در نهایت گرفتن جواب مثبت و موافق آنها، مرحله اول که نشان‌گذاری است آغاز می‌شود.

بعد از چند روز  یک دستمال ابریشمی قرمز، یک پیراهن یا شلوار سنتی، یک انگشتر نقره و مقداری شیرینی و شکلات و نان برنجی و کشمش و نخود (نخودچی) را در یک سینی بزرگ که در اصطلاح محلی به آن مجمع یا طبَخ می‌گفتند گذاشته و مادر یا خواهر داماد یا یکی از کسانی که به داماد خیلی علاقه دارد، حمل کرده و به منزل  عروس خانم می‌بردند. در این مرحله داماد آنها را همراهی نمی‌کرد و در خانه می‌ماند.

در مراسم شیرینی‌خوران هم چند نفر از بزرگان و فامیل را جمع می‌کردند یعنی عروس فامیل‌های مربوط را در منزل خودشان و داماد هم همین طور، بعد به منزل عروس می‌رفتند. بعد از شام ابتدا دُرم یا دُرمیه یا شیربها را مشخص کرده که در قدیم معمولاً ۵۰۰ تا پنج هزار تومان بود که از طرف خانواده داماد تحویل خانواده عروس داده می‌شد تا با آن فرش، صندوق چوبی و… بخرند. معمولاً مهریه در قدیم پنج یا ۱۰ تومان بود ولی امروزه از مرز سه یا چهار میلیون تومان هم فراتر می‌رود.

بعد از اتمام مساله، کاغذی معروف به خط‌رفت می‌نوشتند که در آن مهریه، شیربها و… معین می‌شد و معتمدان هم آن را امضا می‌کردند و پس از فرستادن صلوات می‌گفتند قرارداد «تمام‌به» یعنی قرارداد تمام شد. پس از آن کله‌قندی را که از قبل دور آن پارچه پیچیده شده ، یکی از ریش‌سفیدها می‌شکستند و تکه کوچکی از قند را به داماد می‌دادند و هدیه می‌گرفتند. این هدیه معمولاً شامل پیراهن، حوله بزرگ یا پول بود. شکستن کله قند که به عنوان پایان نوشتن قرارداد ازدواج و از طرفی شروع این وصلت با قند و شیرینی است به این باور که زوجین دارای زندگی شیرینی باشند.